Aydaki Kadin Ahmet Hamdi Tanpinarin dörtte ücü bitmis son romanin, daginik müsveddelerinden merhum Güler Güven tarafindan insa edilmis seklidir. Huzur ve Saatleri Ayarlama Enstitüsü Tanpinarin hayatta iken kitap olarak cikabilmis iki romanidir. Tefrika olarak basilan Sahnenin Disindakiler ile tefrikasi yarim kalan Mahur Besteyi de okuyucular yillar sonra okudular. Ilk romani Mahur Beste de yarimdi, son romani da yarim kalmisti. Tanpinar yillarca üzerinde calistigi eserim diyecegi bu romanin pesindeydi Roman bugünkü sekliyle hic fena degil. Eger pazarlik etmez, parasizliga teslim olmazsam gelecek sene mühim bir eserim olur demektedir günlüklerinde. Aydaki Kadin tam anlamiyla bir Tanpinar romanidir. Eser kahramaninin nice tanidiklarinin binbir hatirasiyla mekani doldurdugu Istanbulun, özellikle Bogazin ve denizin romani oldugu kadar, bir türlü dile getirilemedigi icin, icte genisleyen, kivranan ve zehirleyici bir güce dönüsen askin romanidir. Ben cocuklugumla evlendim. Bu evde dogmustum. Orada ölmek icin evlendim diyen Leyla Bogazicidir. Yazar eserini ayrica siyas bir roman olarak tasarlamistir. Türkiyenin demokrasi tecrübelerinin iflasi, insanlarin iflasiyla birlesir. Bir bakima hem Huzur hem de Saatleri Ayarlama Enstitüsü ile birlesen noktalari coktur. Her romanina kendisini koymus olan Tanpinar bu romanda da vardir. Aydaki Kadini günlükleriyle birlikte okuyunca, Tanpinarin hayalleri ve günlük gercekler arasinda parcalanisi, Selimin yasadiklarinda da takip edilebilir.
